کافه گلوریا جینز

 

نام: کافه گلوریا جینز/
آدرس: پاسداران، تهران
دفتر معماری: دفتر کانی سواران/
معمار مسئول: محمد کانی سواران/
تیم طراحی: گل نسا متحد، فاطمه احمدیه، نسترن نصری، عاطفه پرنده
تاریخ: ۱۴۰۲/
زیربنا: ۲۵۰ مترمربع/
نوع: تجاری، طراحی داخلی، رستوران/
نورپردازی: نورسافرم/
اجرا: دفتر کانی سواران
مدیراجرایی: گل نسا متحد/
نظارت: بنفشه ساغری
ماکت ساز: سایه گل محمدی
جایزه: رتبه سوم در شانزدهمین دوره جایزه معماری داخلی و معماری ایران، ۱۴۰۳
مصالح: آجر، سرامیک، گچ برگ، فلز
کارفرما: شرکت نکسا گروپ ارس
عکاس: محمدحسن اتفاق
فیلمبردار و تدوین: مجتبی یزدی زاده

 

کافه گلوریا جینز یک برند استرالیایی است که با بیش از ۶۰۰ شعبه در بیش از ۱۴۰ کشور فعالیت می کند. این کافه برای شروع فعالیت خود در ایران نیازمند تعریف یک صورت مسئله جدید برای تجربه یک حضور موفق در ایران بود. طی جلسات اولیه با تیم کارفرما و تیم طراحی و مشخص شدن فرصت ها و محدودیت های پروژه به یک نقطه نظر مشخص دست پیدا کردیم . مسائلی که می بایست به آن توجه می کردیم به این ترتیب بود: طراحی کانسپت کافه با یک رویکرد جدید نسبت به سایر شعب، کانسپت ارائه شده می بایست این پتانسیل را داشته باشد که بتواند با حفظ خصیصه های معماری و به عبارتی ژن های اصلی خود گسترش پیدا کند، طرح قابلیت ساخت در فضاهای خرد و کلان را داشته باشد و حفظ هویت بصری برند مطابق با برند اصلی حفظ شود.

آنچه تیم طراحی برای خود تعریف کرد شاید برگرفته از یک سناریوی تکراری در معماری باشد. کنتراست، مرز، متریال دیزاین، کیفیت فضایی و معماری مدولار برای یک ژن قابل تکثیر. معماری تماماً تکرارسناریوهای تکراریست و طی تمام این تکرار ها خصیصه های بنا و فضاهای آن است که آن را متفاوت و تجربه پذیر می کند. خصیصه هایی که عمدتا از راه منطق و مسیر مستقیم یافت نمی شود و طی ترجمه و یا تفسیر معمار آن از یک مسئله معمولی و یا پیچیده به دست می آید. اگر این خصیصه تماما در خدمت افزایش کیفیت فضا باشد و همچنین فرصتی را برای یک تجربه جدید به مخاطب بدهد می توان انتظار داشت که محصول نهایی طراحی به مکانی برای در کنار هم زیستن (چه موقت و چه دائمی) تبدیل شود.

طرح براساس یک شبکه مشخص در سقف الگوی رفتاری پیشنهادی خود را به فضا القا میکند، فضاهای خرد و کلان تماماً امکان گسترش از درون این شبکه را دارند. شبکه سقف به عنوان یک تقسیم کننده فضایی عمل می کند و این فرصت را به فضا می دهد که هر آنچه را که می خواهد پدید آورد. فضاهای جمعی، فضای ورودی، فضای پذیرش و فضاهای شخصی محصول فرصتی است که این شبکه به فضا هدیه می دهد و برای حفظ و تقویت این فضا ها و معرفی آن ها با یک نگاه آیکونیک ابه واسطه مخروط ها که در نقش تاکید کننده هایی در فضا برای معرفی مکان زیر خود حضور داشتند استفاده شد، مخروطها علاوه بر تاکید و معرفی فضای پیرامونی خود به عنوان المانی برای روشنایی فضا استفاده می شود و همچنین خاصیصت جذب صدا به واسطه فرم هندسی آن فرصتی را برای حضور در یک فضای با کمترین نویز مزاحم پدید می آورد به عبارتی فرم و عملکرد در یک عضو آیکونیک ادغام شده است. ارتباط شبکه اولیه و مخروط ها با دیگر عناصر فضا کدهایی را بوجود آورده که مخاطب در اولین حضور خود معنا و مفهوم آنها را بدون آموزش متوجه می شود. کدهایی که کمک به ایجاد یک الگوی رفتاریی موقت در یک مکان موقت و برای یک زمان موقت می نماید.

 

 

---

 

منابع:

www.caoi.ir