فودهال دیدار

نام: فودهال دیدار/
آدرس: مازندران، جاده نوشهر به نور، مقابل پارک جنگلی سی سنگان، فودهال دیدارِ سی سنگان/
دفتر معماری: شرکت مهندسان مشاور طرح و توسعه دلتا/
معمار مسئول: احمدرضا حیدری/
تیم طراحی: توحید هاشمی شهرکی، محمدحسین کوشش، فرشته مکارمی
طراحی فنی فاز دو: روبرت کشیشیان، موسی سلطانیان، نغمه نوح جاه، ریحانه کریمیان، آناهیتا رییسی، نگین سهرابی
تاریخ: ۱۴۰۱/
مساحت زمین: ۷۵۰۰ مترمربع/
مساحت زیربنا: ۵۴۰۰ مترمربع/
نوع: بناهای عمومی/
مهندسان سازه: سمیر اوستاخ، حامد موحد/
تاسیسات الکتریکی: پدرام وکیلی
تاسیسات مکانیکی: پدرام وکیلی
طراحی نورپردازی: شرکت پرتوفام
مدیریت اجرا: محمدرضا حیدری
تیم اجرایی: سید ناصرالدین رضوانی، میثم افشار، ارسطو کیهانی/
نظارت: شرکت مهندسان مشاور طرح و توسعه دلتا
گرافیک: فرشته مکارمی، دانیال جلیلیان، یوسف سالمی
کارفرما: محمدرضا ملتجی
عکاس: احسان تحویلیان

 

از بیشتر جاده‌های ساحلیِ شمال که عبور کنیم، می‌بینیم که ساخت‌وسازهایِ حاشیه‌ای دریا باعث شده‌اند دید و چشم‌انداز به دریا محدود، مخدوش و بعضاً بسته شود. تردید در درستی یا نادرستیِ ضوابطِ احداثِ بنا در چنین موقعیت‌های ویژه‌ای، ورود به طرح و اجرای این پروژه را دچارِ تردید کرده بود. با این همه، از ویژگی‌های این پروژه، عمومی‌بودن آن است که منجر می‌شود این موقعیت در سیطرة عموم باقی بماند و برخلاف خصوصی‌سازی‌هایی که تنها در اختیارِ تعدادِ معدودی بهره‌بردار قرار می‌گیرد از دسترس عموم خارج نشود.

با رعایت حریم دریا و جاده، تنها در ۱۵ درصد جنوبی زمین امکان احداث بنا وجود داشت و این امر از آزادیِ عمل در تعیینِ سطحِ اِشغال بنا در سایت می‌کاست و گزینه‌های انتخابی را محدود می‌کرد. در ابتدا سعی شد که ترازِ همکف به فضایِ بسته اختصاص داده نشود تا فضایی با چشم‌انداز آزاد در این تراز وجود داشته باشد. این امر عملی نشد. بنابراین، ایدة اصلیِ طرح بر این استوار شد که فضابندی‌ها به‌گونه‌ای باشد تا حداکثر شفافیت ممکن در بدنه‌های جنوبی و شمالی به دست آید و کمترین مانع در ارتباط با دریا از سمت جاده وجود داشته باشد. فاصله‌گرفتن از بدنه‌هایِ شرقی و غربی سایت و ایجادِ حفره‌ای در میانه‌های حجم نیز در این راستا بود تا ارتباطِ حرکتی به سمت دریا، بدون لزوم به عبور از فضایی بسته میسر شود.

دیاگرامِ اصلیِ طرح، ما را به قابِ ساده‌ای رساند که سعی شد در اجرا تا حدِ ممکن ظرافت و کمترین جرم را داشته باشد. پس از تثبیتِ این دیاگرام، پارامترهای محیطی ناشی از هم‌جواری با دریا و محورِ حرکتیِ جنوبی با درنظرگرفتن نیازهای فضاییِ پروژه در شکل‌گیری معماریِ آن مؤثر واقع شدند و بر حال و هوای فرم و فضا افزودند. ایجاد تعلیقِ حجم دررابطه‌با بِستر با فاصله‌گرفتن از زمین و همچنین ایوان‌های پیرامونی فضاها در طبقه‌ی اول، الگوهای مرتبط با معماری منطقه هستند که در ناخودآگاه ما بوده است. همچنین، قابِ ساده‌ی پوشیده از رنگِ سفید و سقفِ چوبیِ بر فراز آن با برقراری ارتباط با مصالح بوم منطقه، در ایجاد احساسِ تعلق بنا به خِطه‌ی شُمالِ کشور نقش ایفا می‌کنند.

 

 

---

 

منابع:

www.caoi.ir