پروژه تراسه

نام: تراسه/
موقعیت: پردیس، بلوار خلیج فارس شمالی، خیابان شکاری /
دفتر معماری: استودیو معماری شماره چهار /
معماران مسئول: محمد صادق افشار طاهری، محمد یوسف صالحی/
تیم طراحی: آرش فقیهی، علی شریف پور
تاریخ: ۱۴۰۰/
زیربنا: ۲۰۰ مترمربع/
نوع: مسکونی، بازسازی/
سرپرست پروژه: امیرعلی تبریزی
مهندس سازه: ایمان حضرتی /
اجرا: استودیو معماری شماره چهار
گرافیک: محیا عمویی،فرشید نصر آزادانی
کارفرما: ‌شهرزاد جلالی
عکاس: پیمان امیرغیاثوند

 

شهر جدید پردیس به لحاظ موقعیت جغرافیایی در دامنه کوه های البرز واقع شده و بر اساس طرح جامع آن، تعدادی از ساختمان ها به صورت پلکانی و به حالت ویلا-آپارتمان طراحی و ساخته شده اند. این پروژه در شهر جدید پردیس  واقع شده است. به این نوع از آپارتمان ها در این شهر «تراسه» گفته میشود که از این رو نام این پروژه «تراسه» انتخاب شد.

در این پروژه چندین مسئله وجود داشت:

واحدی که برای بازطراحی به ما سپرده شد، دو خوابه شامل ۱۴۰ متر زیربنای مفید به همراه ۷۰ متر تراس بود. خواسته های کارفرما در ابتدا  این بود که تجربه فضایی متفاوت از خانه و فضایی دو رگه میان ویلا و آپارتمان، کلیت حس و حال پروژه باشد و فضایی دور از شلوغی و هیاهوی شهر، و حس و حالی نزدیک تر به طبیعت داشته باشد. از طرفی، به لحاظ عملکردی، یکی از اتاق ها را با سرویس مستقل نیاز داشت.

پس اولین چالش ایجاد فضای اضافه برای سرویس یکی از اتاق ها بود تا بتواند به طور مستقل کارکرد داشته باشد. چالش بعدی که باید همسو با خواسته های کارفرما راه حلی برایش می اندیشیدیم، مشکلات سازه ای بنا که خارج از کنترل ما بود. بادبند های مورب فلزی که حائل دیوار به سقف پروژه بودند و در جای جای پروژه دیده میشدند ما را به یک سمت و سویی در روند طراحی جداره ها و نحوه اتصال سقف به دیواره ها  هدایت نمود؛ ما میبایست از یک سو به خواسته های کارفرما و برنامه جدید پروژه پاسخ منطقی میدادیم و از سوی دیگر با دغدغه بوجود آمده از دل سازه قدیمی مجتمع، به تعاملی منطقی میرسیدیم.

در اواسط پروژه با پیشنهاد ما، کارفرما با احداث یک استخر چهارفصل مناسب در محوطه تراس موافقت نمود. پس از بررسی های ما با مشاوران سازه و تایید همه کارشناسان مبنی بر اصولی بودن احداث استخر، وارد مرحله طراحی استخر شدیم. ما سه کد ارتفاعی مختلف در ارتباط بین فضاهای داخلی و تراس داشتیم و برای اینکه به یک طراحی  منسجم در پاسخ به همه چالش ها و نیاز هایمان برسیم به یک راه حل عملکردی برای اتصال بهینه فضاهای درون و بیرون به یکدیگر نیاز داشتیم.

در پی این چالش ها، راه حل ما برای تامین نیازهای طراحی خودمان و کارفرما و همچنین بنا، چنین پیش رفت:

همسان سازی تراز ارتفاعی نشیمن، آشپزخانه و تراس (که شامل استخر و ملحقات آن نیز میگردد)، به منظور متصل شدن فضای مسقف و فضای باز و ایجاد یک فضای رویداد همگن.

به کارگیری قوس های با زاویه ی شبیه به سازماندهی قبلی سازه و بادبند های مورب برای اتصال دیوار به سقف و ایجاد یک اتحاد فرمی در کلیت طراحی داخلی مسیر طراحی را برای تامین خواسته کارفرما هموار کرد؛ با استفاده از گیاهان ناحیه گرمسیری در فضای داخلی و زدودن آلایش از فضا؛ تامین نور طبیعی حداکثری با در نظرگرفتن بازشو های بزرگ و بهره بردن از چشم انداز شهری و تراس در فضای نشیمن و آشپزخانه. و در نهایت تامین و تغییر ریزفضاهای مورد نیاز و ایجاد یک فضای منسجم با سهولت ارتباط میان ریزفضاها.

پروژه تراسه پردیس، برخواسته از یک ایده ی آوانگارد نیست. محصول افکار هنرمندانه یک معمار هم نیست. این پروژه پاسخی است مماس با مرز محدودیت ها و اختیارات حوزه ساخت، برای تامین نیازهای کارفرما برای یک بنای ییلاقی و مناسب اسکان موقت آخر هفته، در نهایت حاصل این بازطراحی، تبدیل یک فضای منفصل اندرونی-بیرونی، به یک فضای رویداد زندگی و متفاوت تر از «خانه» است....

فضایی دو رگه میان «ویلا» و «آپارتمان»

 

 

---

 

منابع:

www.caoi.ir/fa